چکیده:

اختلال اتیسم(اوتیسم)طیفی از اختلالات رشدی عصبی است که عمدتا با علائم نقص در مهارتهای اجتماعی، مهارهای کلامی و غیر کلامی، اصرار بر یکنواختی و علایق محدود، حرکتهای تکراری و کلیشه ای، عدم همدلی و ارتباط چشمی و گستره دیگری از علائم و نشانه ها مشخص میگردد.

پیشتر از این علت اوتیسم ژنتیک و نقایص آن معرفی می گردید، ولی اکنون دیگر عنوان می گردد که در حدود 62 درصد علل زیست محیطی و ترکیب آن با عوامل ژنتیک می تواند منجر به اوتیسم گردد.اما باز هم نمی توان با قاطعیت عنوان نمود که چه چیزی عامل اختلال اوتیسم است.

اوتیسم کلاسیک

اوتیسم نوع کلاسیک به عنوان شدیدترین نوع بیماری اوتیسم در نظر گرفته می شود. علائم آن معمولاً در 3 سالگی ظاهر می شود. علامت اولیه بیماری اینست که به علت عدم پاسخ به صدای والدین و‌یا سایر محرک های محیطی، کودک به نظر ناشنوا می باشد. بیمار در برقراری ارتباطات کلامی و نیز غیرکلامی با دشواری مواجه است. در زمان شروع به صحبت کردن، کیفیت متغیری را نسبت به کودک سالم و نیز کودک با اختلال تکلم نشان می دهد. برخی کودکان قادر خواهند بود مکالمه را آغاز کنند ولی به علت عدم پیوستگی مکالمه، صحبت را قطع می کنند. برخی دیگر قادر نخواهند بود که بی اطلاع از زبان و طرز تلفظ صحبت کنند. آن ها به والدین دلبستگی نشان نمی دهند و هیچ گونه جدایی اضطرابی در آن ها وجود ندارد، حالتی که معمولاً توسط کودکان همسن و سال آن ها نشان داده می شود. عدم توانایی در دوستیابی و سایر ارتباطات، در میان برخی کودکان، قابل توجه می باشد. این کودکان همواره به بازی های تک نفره علاقه دارند و از فعالیت های گروهی دوری می کنند. آن‌ها مقاومت زیادی نسبت به تغییرات محیطی نشان می دهند. نبود هماهنگی حسی و رفتار حرکتی، مشخصه اوتیسم نوع کلاسیک است.

سندرم آسپرگر

سندرم آسپرگر از اوتیسم نوع کلاسیک، بواسطه‌ی جریان مداوم قدرت بیان، متمایز می شود. همچنین این فرم، نوعی از بیماری اوتیسم است که باعث اختلال در مهارت های ارتباطی فردی و اجتماعی می‌شود. کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر در فهم قوانین اجتماعی و درک رفتارها دچار مشکل هستند. آن‌ها در ایجاد روابط و تداوم آن ناتوان هستند. کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر به اشیای بی جان علاقه نشان می دهند. رفتار اجباری و تشریفاتی آن ها در میان این گروه های سنی عجیب است. در این اختلال IQ (ضریب هوشی) نسبت به کودکان مبتلا به اوتیسم بهبود خواهد‌یافت.

 
سندرم رت

سندرم رت فرم کمیاب ناهنجاری هایی است که اختلالات طیف  اوتیسم  نامیده می شود. این بیماری معمولاً در میان افراد مونث ایجاد می شود. مشخصه های بیماری اوتیسم از جمله اختلال مهارت های ارتباطی و اجتماعی وجود دارد. رفتارهای استریوتایپ (تکرار ثابت اعمال جسمی‌ یا کلامی) همانند کوبیدن سر، دست زدن و شستن دست و کف زدن در کودکان مبتلا به سندرم رت دیده می شود. این اختلال در طی 18-6 ماه بعد از تولد ایجاد می شود.

اختلال زوال پذیری کودکی Childhood Disintegrative Disorder

این اختلال فرم بسیار نادری از اختلالات طیف اوتیسم (ASD) در پسران است. تمایز بین اوتیسم کلاسیک و اختلال زوال پذیری کودکی بسیار دشوار است. در حالت طبیعی این اختلال در کودکان 2 تا 4 ساله رخ می دهد، این اختلال خود را با مهارت های اجتماعی مختل و نقائص ارتباطی نشان می دهد. بیماران مبتلا، روند تدریجی بدتر شدن (زوال) را نسبت به زندگی طبیعی نشان می دهند که این موارد شامل از دست دادن توانایی صحبت، مهارت های حرکتی و حفظ ارتباطات اجتماعی است. در برخی موارد، احتمال وقوع تشنج وجود دارد.

اختلال رشدی فراگیر (اختلال نافذ رشد)

در کودکان دچار PDD‌ یا اختلال رشدی فراگیر، تاخیر در پیشرفت و توسعه‌ی مهارت های اجتماعی و ارتباطی وجود دارد. این بیماری‌ یک اصطلاح با تعریف وسیع است که برای توصیف اوتیسم و سایر اختلالات ذهنی مرتبط به کار می رود. بیمار در برقراری ارتباط غیرکلامی و تداوم صحبت با دشواری مواجه است. شانس ایجاد PDD در جنس مذکر 4-3 برابر جنس مونث است. به علت شباهت خصوصیات آن ها، این سندرم به عنوان سایکوز (جنون) دوران کودکی، نقص کاذب سایکوز، اوتیسم دوران کودکی، اختلال خلق و خو، اختلال جسمی- روانی و غیره تعریف می شود. PDD به عنوان‌ یک تشخیص لحاظ نمی شود.

علائم و نشانه های نخستین اوتیسم(تا پیش از 2 سالگی)

اوتیسم در سال های اول زندگی خود را نشان می دهد به صورتی که 50 درصد والدین پیش از 12 ماهگی و 80 تا 90 درصد والدین پیش از 24 ماهگی متوجه علائم این اختلال در کودکشان می گردند.

• تا 5 ماهگی هیچلبخند اجتماعی یا رفتاری که نشان دهنده شادی در اثر ارتباط با دیگران باشد در وی مشاهده نگردد.
• تا6 ماهگی نمی خندد.
• تا 6 ماهگی هیچ ارتباط چشمی در کودک مشاهده نگردد و یا به صورت کاملاً محدود وجود داشته باشد.
• تا 8 ماهگی توجه ای به بازی های دالی  یا داکی ندارد و از ان لذت نمی برد .
• تا 9 ماهگی هیچ آوا یا غان وغونی وجود ندارد و همچنان کودک بدون لبخند است و ارتباط غیر کلامی نیز وجود ندارد. در این سن کودک اوا و یا حالات چهره دیگران را نیز تقلید نکند.
• تا 12 ماهگی هیچگونه علامتی برای برقراری ارتباط غیر کلامی مانند اشاره برای درخواست کردن یا نشان دادن وجود نداشته باشد.
• تا 12 ماهگی کودک هیچگونه پاسخی به نام خود نشان ندهد.
• تا12 ماهگی برای ارامش و یا رفع نیاز به دنبال پدر و مادر خود نمی گردد.
• تا16 ماهگی کودک هیچ کلمه ای نگوید.7تا18 ماهگی به صورت معمول بازی نکند.
• تا24 ماهگی کودک هیچ جمله معنی دار دوکلمه ای نگوید.
• و در نهایت هرگونه پسروی در مهارت گفتاری ،اجتماعی و ارتباطی بعد از یک تا دو سالگی.

 از هر کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم یک نفر دچار صرع می شود که اغلب در سنین طفولیت یا نوجوانی بروز می کند

در برخی از این کودکان بسیاری از عفونت ها و مشکلات گوارشی ناشی از مصرف سرب است که بوسیله دهان بردن اشیا توسط این کودکان ایجاد میشود

فقدان واکنش به درد دربسیاری از کودکان مبتلا به طیف اتیسم به دلیل میزان بالای اندروفین ها می باشد. این مواد با خوردن غذاهایی که محتوی گلوتن و کازئین است زیاد میشود

 حدود۴۰درصد کودکان مبتلا به طیف اتیسم، مبتلا به کم توانی ذهنی شدید و عمیق و۳۰درصد به کم توانی خفیف مبتلا می باشند

اختلال طیف اتیسم چهارتا پنج برابر در پسرها بیش تر از دخترها می باشدواین درحالی است که دختران مبتلا در مقایسه با پسران مبتلا از نمرات هوشی پایین تری برخوردارندبتا اندروفین که یک نورترانسمیتر شیمیایی می باشد وخاصیت شیمیایی و درون زاد داردو افیون کننده دارد، درزمان برقراری روابط اجتماعی در حیوانات ایجاد میشود ونیزباعث لذت در آنها میشود. مدارکی وجود دارد که نشان میدهد بتااندروفین در افراد طیف اتیسم به میزان زیاد وجود داردبنابراین آنها نیازی به لذت بردن از روابط اجتماعی با دیگران در خود احساس نمی کنند